Historia
Instytut Chemii Przemysłowej istnieje od 1916 roku, kiedy to z inicjatywy prof. Ignacego Mościckiego powstała we Lwowie pierwsza w Polsce placówka naukowo-badawcza związana z przemysłem chemicznym (spółka METAN), przekształcona w 1922 r. w Chemiczny Instytut Badawczy (ChIB). Kilka lat później, w 1926 roku, siedziba Instytutu została przeniesiona do Warszawy.
Zadaniem Chemicznego Instytutu Badawczego była działalność naukowa, mająca na celu budowę i rozwój polskiego przemysłu chemicznego, ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania surowców krajowych – węgla, gliny i soli kamiennej. Najważniejszym wtedy osiągnięciem Instytutu było opracowanie technologii otrzymywania kauczuku syntetycznego (KER), uruchomienie w kraju instalacji do jego produkcji (jako trzeciej na świecie po Niemczech i Związku Radzieckim) oraz sprzedaż licencji, na podstawie których wybudowano szereg instalacji za granicą.
Po przerwie spowodowanej II wojną światową, działalność naukowo-badawczą ChIB reaktywowano już w 1945 roku w ramach Instytutu Przemysłu Chemicznego, z którego w 1948 roku został utworzony Główny Instytut Chemii Przemysłowej, przekształcony następnie w 1951 roku w Instytut Chemii Ogólnej – resortowy instytut Ministerstwa Przemysłu Chemicznego. W 1971 roku, z połączenia Instytutu Chemii Ogólnej oraz Instytutu Tworzyw Sztucznych, powstał Instytut Chemii Przemysłowej. W 1990 roku nadano mu imię Profesora Ignacego Mościckiego.
Dorobek lat powojennych to ok. 2000 patentów, setki oryginalnych opracowań technologicznych i aparaturowych zastosowanych na skalę przemysłową w kraju i za granicą, dziesiątki instalacji pracujących w oparciu o licencje IChP.
Opracowanie i światowe wdrożenia polskiej technologii wytwarzania cykloheksanonu z benzenu, mieszaniny c-nonu i c-nolu oraz kaprolaktamu – to kolejne ze spektakularnych osiągnięć Instytutu. Pierwszą instalację półtechniczną uruchomiono w Zakładach Azotowych w Tarnowie w 1962 r.
Z kolejnych wdrożeń warto wymienić również technologię otrzymywania TDI (główny surowiec do produkcji poliuretanów) – nowatorski proces fosgenowania TDA, zakupiony przez BASF (2012); nanokompozyty PVC – instalacja przemysłowa w Anwil SA (2015) czy opracowanie technologii procesu współuwodornienia frakcji ropopochodnych z olejami roślinnymi lub tłuszczami zwierzęcymi jako źródła biokomponentów dla oleju napędowego PKN Orlen S.A. (2019) i technologii otrzymywania węglowodorów ciekłych z olejów naturalnych (technologia HVO – 2022).
Krokiem milowym w obszarze farmacji było wdrożenie do produkcji – w latach dziewięćdziesiątych – preparatu przeciwbiałaczkowego BIODRIBIN® na bazie kladrybiny wyprodukowanej w Instytucie. W 2000 r. wdrożono w BIOTON S.A. autorską technologię wytwarzania substancji insuliny ludzkiej oraz jej form gotowych serii GENSULIN®. To pierwszy polski lek wytwarzany metodą inżynierii genetycznej.
Obecnie Instytut oferuje kompleksowe opracowania i wdrożenia technologii wytwarzania produktów leczniczych oraz substancji czynnych (API). Są one wytwarzane w najwyższych standardach GMP, CEP i ASMF na bazie własnych autorskich technologii i wdrożeń. Instytut jest kluczowym wytwórcą API na rynku polskim (drugim pod względem wielkości produkcji wg IQVIA) i posiada w swojej ofercie 8 substancji czynnych.
Od 1 kwietnia 2019 r. Instytut wszedł w skład Sieci Badawczej Łukasiewicz, przyjmując nazwę Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Chemii Przemysłowej imienia Profesora Ignacego Mościckiego.
1 czerwca 2020 r. należące do Sieci Badawczej Łukasiewicz: Instytut Farmaceutyczny (Łukasiewicz – IF) oraz Instytut Biotechnologii i Antybiotyków (Łukasiewicz – IBA) zostały włączone do Instytutu Chemii Przemysłowej imienia Profesora Ignacego Mościckiego (Łukasiewicz – IChP).
Historia Instytutu w okresie 1916-1927 (fot. Archiwum Łukasiewicz – IChP)
