SZWO
SZWO to substancje chemiczne, które są pochodnymi węglowodorów alifatycznych (metanu, etanu i propanu) zawierającymi atomy chloru lub/i bromu oraz najczęściej także fluoru i wykazują potencjał niszczenia ozonu (ang. Ozone depleting potential – ODP).
SZWO kontrolowane obecnie przez Protokół Montrealski dzielą się na następujące grupy:
→ całkowicie podstawione chlorofluorowęglowodory (z ang. chlorofluorocarbons – CFC)
→ całkowicie podstawione bromofluoro- i bromochlorofluorowęglowodory (halony)
→ częściowo podstawione chlorofluorowęglowodory (inaczej: wodorochlorofluoroweglowodory (z ang. hydrochlorofluorocarbons – HCFC)
→ częściowo podstawione bromofluorowęglowodory (inaczej: wodorobromofluorowęglowodory (z ang. hydrobromofluorocarbons – HBFC)
→ tetrachlorek węgla (CCl4)
→ 1,1,1-trichloroetan (CCl3CH3) (inaczej: metylochloroform)
→ bromochlorometan (CH2BrCl)
→ bromometan (CH3Br) (inaczej: bromek metylu)
Substancje kontrolowane
SZWO będące substancjami kontrolowanymi przez Protokół Montrealski (PM) zostały w PM podzielone na “Aneksy” i “Grupy” w następujący sposób:
Aneks | Grupa | Substancje |
A | I | CFC podstawowe, czyli CFC-11, CFC-12, CFC-113, CFC-114, CFC-115 |
A | II | Halony 1211, 1301, 2402 |
B | I | Pozostałe CFCs wymienione w PM |
B | II | Tetrachlorek węgla |
B | III | 1,1,1-trichloroetan |
C | I | HCFC |
C | II | HBFC |
C | III | Bromochlorometam |
E | V | Bromek metylu |
Uwaga!
Zgodnie z definicją substancji kontrolowanej zawartą w PM kontroli w ramach PM podlegają także substancje zawarte w mieszaninach. Definicja substancji kontrolowanej znajduje się też w Rozporządzeniu (WE) nr 1005/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady. Podział substancji kontrolowanych na grupy w Rozporządzeniu (WE) nr 1005/2009 jest inny, niż w PM.
Nowe Substancje – od 1 stycznia 2010
Od 1 stycznia 2010 weszło w życie Rozporządzenie (WE) nr 1005/2009, w którym prócz substancji kontrolowanych przez PM (wymienionych w załączniku I) zostały dodane nowe substancje zubożające warstwę ozonową (wymienione w załączniku II do tego rozporządzenia).
Nowe substancje oznaczają substancje wymienione w załączniku II Rozporządzenia (WE) nr 1005/2009, występujące samodzielnie lub w mieszaninach, zarówno pierwotne, jak i odzyskane, poddane recyklingowi lub zregenerowane.
Załącznik II Część A: Substancje ograniczone na mocy art. 24 ust. 1 Rozporządzenia (WE) 1005/2009
Substancja | ODP1) – Potencjał niszczenia ozonu | |
CBr2F2 | Halon 1202 Dibromodifluorometan | 1,25 |
Załącznik II Część B: Substancje podlegające obowiązkowi sprawozdawczemu na mocy art. 27 Rozporządzenia (WE) 1005/2009
Substancja | ODP1) – Potencjał niszczenia ozonu | |
C3H7Br | HBC 280 B1 / n-PB 1-Bromopropan (bromek n-propylu) | 0,02-0,10 |
C2H5Br | HBC 160 B1 / EtBr Bromoetan (bromek etylu) | 0,1-0,2 |
CF3I | FIC 013 I1 / TFIM Trifluorojodometan | 0,01-0,02 |
CH3Cl | HCC 040 / MC Chlorometan (chlorek metylu) | 0,02 |
1) Wymienione wielkości potencjału niszczenia ozonu są wielkościami szacunkowymi opartymi na istniejącej wiedzy oraz podlegają okresowej ocenie i zmianom w świetle decyzji podejmowanych przez Strony Protokołu Montrealskiego.
Zamienniki SZWO
W związku ze stopniowym wycofywaniem SZWO ze stosowania wynikającym z postanowień PM zaistniała potrzeba ich zastąpienia. Obecnie na rynku dostępnych jest wiele zamienników SZWO, najważniejsze z nich, to:
– substancje z grupy HFC i PFC (wodorofluorowęglowodory i perfluorowęglowodory)
– substancje z grupy HC (węglowodory).
Substancje należące do tych grup nie zawierają chloru ani bromu, a więc nie zubożają warstwy ozonowej. Tym niemniej, substancje z grupy HFC i PFC są to gazy cieplarniane (F-GAZY) o bardzo wysokim współczynniku globalnego ocieplenia (GWP) i dlatego obecnie preferuje się, tam gdzie jest to możliwe, stosowanie zamiast SZWO węglowodorów, a nie HFC lub PFC. Zastosowanie węglowodorów jest jednak ograniczone, gdyż są one łatwopalne. Oprócz HFC, PFC i węglowodorów wykorzystuje się w niektórych zastosowaniach jako zamienniki SZWO także inne substancje, np. dwutlenek węgla lub amoniak: nienasycone HFCs (HFOs) jako czynniki chłodnicze, perchloroetylen jako rozpuszczalnik czy fosforowodór jako fumigant w rolnictwie i przetwórstwie żywności do odkażania produktów i obiektów.
W Tabeli poniżej zestawiono najczęściej stosowane zamienniki najbardziej popularnych SZWO.
Tabela: Zamienniki SZWO
SZWO | Zastosowanie | Zamienniki |
CFCs, HCFCs | Czynniki chłodnicze | HFC, HFOs, węglowodory, dwutlenek węgla, amoniak |
CFCs, HCFCs | Środki spieniające | HFC, HFOs, węglowodory, dwutlenek węgla |
CFCs, HCFCs, tetrachlorek węgla, 1,1,1-trichloroetan, bromochlorometan | Rozpuszczalniki, środki myjące | HFC, PFC, HFOs, fluorowane etery, perchloroetylen, węglowodory |
Halony, HCFCs | Środki gaśnicze | HFC, PFC, dwutlenek węgla, mgła wodna, proszki gaśnicze, gazy obojętne |
Bromek metylu | Fumigacja gleby, obiektów i produktów | Alternatywy chemiczne (PH3, metam sodowy, dazomet, fluorek sulfurylu*) i nie-chemiczne (ogrzewanie, chłodzenie, substraty gleby) |
CFCs, HCFCs | Propelenty (gazy pędne) w aerozolach i spray’ach | HFCs, HFOs, węglowodory, etery |
* dotychczas nie zatwierdzony do stosowania w Polsce
Należy podkreślić, że substancje HFCs i PFCs są gazami cieplarnianymi o bardzo wysokim współczynniku ocieplenia globalnego (GWP) i obecnie na forum Konwencji Klimatycznej i Protokołu Montrealskiego toczy się dyskusja nad ewentualnym wprowadzeniem ograniczeń w odniesieniu do substancji HFCs. Ograniczenia takie w odniesieniu do substancji HFC i PFC wprowadziła już Unia Europejska.
Wiele SZWO, np. substancje CFC i HCFC są również gazami cieplarnianymi o wysokim GWP, lecz z uwagi na to, że są kontrolowane przez PM nie zostały objęte Protokołem z Kioto.
Więcej informacji można znaleźć na stronach:
→ Na stronie Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ):
http://www.uneptie.org/ozonaction/information/tradenames/main.asp
→ Informacje odnośnie wycofywania HCFC
http://www.uneptie.org/ozonaction/topics/hcfc.asp
→ Na stronie Komisji Europejskiej –
http://ec.europa.eu/clima/policies/ozone/index_en.htm
→ Na stronie Agencji Ochrony Środowiska Stanów Zjednoczonych – EPA (U.S. Environmental Protection Agency) – http://www.epa.gov/Ozone/strathome.html
Konwencja Wiedeńska w sprawie ochrony warstwy ozonowej (KW) podpisana została pod auspicjami agendy ONZ – UNEP (z ang. United Nations Environment Programme – Program Ochrony Środowiska ONZ) w 1985 r. przez 21 państw, w tym przez Unię Europejską (UE) i była pierwszą zakończoną sukcesem próbą stworzenia ram i zasad wspólnego działania różnych państw na rzecz ochrony warstwy ozonowej.
Państwa – Strony KW zgodziły się na:
- dzielenie się danymi dotyczącymi światowej produkcji SZWO i ich emisji
- wdrażanie przedsięwzięć dotyczących kontroli emisji SZWO
- współpracę w zakresie badań naukowych w celu lepszego zrozumienia procesów zachodzących w atmosferze ziemskiej.
Za najważniejsze uznano badania:
- zmian stratosferycznej warstwy ozonowej, które mogą powodować zmiany ilości promieniowania ultrafioletowego docierającego do powierzchni Ziemi i potencjalnego wpływu tych zmian na zdrowie człowieka, żywe organizmy, ekosystemy i materiały
- modyfikacji pionowej dystrybucji ozonu, która może powodować zmiany struktury temperatur w atmosferze, co z kolei może wpływać na pogodę i klimat.
Zdecydowano, że badania będą przeprowadzone przez Strony KW w następującym zakresie:
- fizyka i chemia atmosfery
- efekty niszczącego wpływu promieniowania UV na zdrowie, organizmy żywe i materiały
- badania klimatu
- systematyczne obserwacje stanu warstwy ozonowej
- rozkładu promieniowania UV docierającego do Ziemi.
Protokół Montrealski (PM) w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową podpisany został w 1987 r., a wszedł w życie w 1989 r.
PM zawierał w wersji pierwotnej listę ośmiu kontrolowanych SZWO (pięć substancji CFC – Aneks A, grupa I i trzy halony Aneks A, grupa II).
PM został oparty na tzw. “zasadzie ostrożności”, która polega na podejmowaniu przez społeczność światową globalnych działań na rzecz ochrony środowiska jeszcze zanim wszystkie naukowe, ekonomiczne i techniczne wątpliwości w tym zakresie zostaną w pełni wyjaśnione. Odzwierciedleniem tego podejścia jest zgoda państw – Stron PM na wprowadzanie w miarę upływu czasu zmian w PM uwzględniających wyniki aktualnych badań stanu warstwy ozonowej i procesów jej niszczenia, a także postępu w zakresie rozwoju i wdrażania technologii alternatywnych. Ta ewolucyjność PM polega na regularnym i wszechstronnym oszacowywaniu wszystkich uwarunkowań, po których następuje przyjęcie poprawek1 (amendments) lub uzupełnień2 (adjustments) do PM.
W celu umożliwienia systematycznej oceny, Strony PM ustanowiły trzy międzynarodowe Panele ekspertów i/lub naukowców z przemysłu, jednostek badawczych oraz organizacji rządowych i pozarządowych:
- SAP ( z ang. Scientific Assessment Panel – Panel Oceny Naukowej)
- EEAP (z ang. Environment Effects Assessment Panel – Panel Oceny Wpływu na Środowisko)
- TEAP (z ang. Technology and Economic Assessment Panel – Panel Techniczno-Ekonomiczny).
Spotkania państw- Stron PM odbywają się corocznie począwszy od 1989 r. w różnych krajach. Od 1989 r. do 2008 r. odbyło się 20 takich Spotkań. Na Spotkaniach w 1990 r. w Londynie, 1992 r. w Kopenhadze, 1997 r. w Montrealu oraz w 1999 r. w Pekinie przyjęte zostały kolejne Poprawki do PM.
Według informacji zawartych na stronie internetowej Sekretariatu Ozonowego w Nairobi: do dnia 25.11.2009 r. do KW i do PM przystąpiło 196 państw.
1 Poprawki do PM mogą wprowadzać nowe środki kontroli dla nowych SZWO. Każda Poprawka do PM jest wiążąca wyłącznie po jej ratyfikacji przez sygnatariuszy PM. Jeżeli państwo – Strona PM nie ratyfikowało danej Poprawki, jest traktowane jako nie – Strona tej Poprawki (a więc i Protokołu) w stosunku do nowej SZWO wprowadzonej przez tę Poprawkę
2 Uzupełnienia mogą modyfikować zarówno harmonogramy redukcji jak i wartości ODP substancji kontrolowanych na podstawie wyników nowych badań naukowych i są one automatycznie wiążące dla państw – Stron PM lub odpowiednich Poprawek, które wprowadziły daną substancję na listę SZWO kontrolowanych PM. Mogą również zmieniać tekst PM.
Więcej informacji można znaleźć na stronie:
- Internetowego Systemu Aktów Prawnych – poprawki pekińskie do Protokołu Montrealskiego
- Internetowego Systemu AktówPrawnych – Protokół Montrealski
- Internetowego Systemu AktówPrawnych – poprawki londyńskie do Protokołu Montrealskiego
- Internetowego Systemu AktówPrawnych – poprawki montrealskie do Protokołu
Montrealskiego - Internetowego Systemu AktówPrawnych – poprawki kopenhaskie do Protokołu Montrealskiego
- Internetowego Systemu AktówPrawnych – poprawki z Kigali do Protokołu Montrealskiego
- Sekretariatu Ozonowego – Handbook for the Montreal Protocol on Substances that Deplete the Ozone Layer
- Raporty z ostatnich Spotkań Stron Protokołu Montrealskiego
http://www.iisd.ca/ozone/mop21
http://www.iisd.ca/ozone/mop20
http://www.iisd.ca/ozone/mop19 - Raporty Panela Techniczno-Ekonomicznego PM
ODS Licensing System (ODS2)
W bazie danych SZWO [ODS Licensing System (ODS2)], znajdującej się na stronie Komisji Europejskiej, powinni zarejestrować się:
- Producenci
- Importerzy
- Eksporterzy
substancji zubożających warstwę ozonową oraz
- Importerzy
- Eksporterzy
produktów i urządzeń zawierających substancje zubożające warstwę ozonową.
Jeżeli nie jesteś jeszcze zarejestrowany, to w tym celu należy założyć konto w ECAS i za pomocą uzyskanego loginu i hasła zalogować się do ODS Licensing System (ODS2) na stronie Komisji Europejskiej. Więcej informacji odnośnie procesu rejestracji można znaleźć w Dokumencie “Podręcznik – System wydawania licencji.
Więcej informacji można też znaleźć w dokumentach przygotowanych przez Komisję Europejską:
- Informacje ogólne – General manual EN
- Podręcznik – System wydawania licencji (wersja PL)
- Podręcznik – System wydawania licencji (wersja EN)
- Krótki przewodnik – dodawania użytkowników lub organizacji (Quick guide – Add users or organisations )
- Krótki Przewodnik – Rejestracja Urzędów Celnych (Quick guide – Registration for customs offices)
- Krótki Przewodnik – Rejestracja dla Przedsiębiorców (Quick guide – Registration for undertakings)
- Dostęp do systemu wydawania licencji na substancje zubożające warstwę ozonową
Zastosowania laboratoryjne i analityczne – Laboratory ODS database
Natomiast w Laboratoryjnej bazie danych SZWO (Laboratory ODS database), znajdującej się na stronie Komisji Europejskiej, powinni zarejestrować się:
- Dystrybutorzy SZWO do zastosowań laboratoryjnych i analitycznych,
- Laboratoria wykorzystujące SZWO.
Jeżeli nie jesteś jeszcze zarejestrowany, to w tym celu należy kliknąć na poniższy link http://ec.europa.eu/environment/ods/labs/labedit.cfm
Więcej informacji znajduje się na stronie Komisji Europejskiej.
Komisja Europejska poinformowała, że od 13 Lutego 2024 r. można składać raport dotyczący substancji zubażających warstwę ozonową (SZWO), o którym mowa w art. 27 Rozporządzenia (WE) nr 1005/2009.
Do kiedy należy złożyć sprawozdanie?
Raport za 2023 rok, należy złożyć do dnia 31 Marca 2024 r. za pośrednictwem systemu Business Data Repository (BDR) – internetowym systemie składania raportów zarządzanym przez Europejską Agencję Środowiska dostępnym pod adresem https://bdr.eionet.europa.eu/.
W celu złożenia raportu podmiot musi najpierw zarejestrować się w systemie wydawania licencji na substancje zubożające warstwę ozonową SZWO (ODS Licensing System), dostępnym pod adresem https://ods-licensing.ec.europa.eu.
Więcej informacji na temat rejestracji w ODS Licensing System znajduje się pod poniższymi linkami:
PRZYWÓZ
Jak zaimportować SZWO spoza terytorium UE?
Na podstawie artykułu 15 Rozporządzenia (WE) Nr 1005/2009 dopuszczenie do przywozu, spoza terytorium Unii Europejskiej, substancji kontrolowanych (SZWO) następuje po uzyskaniu licencji na przywóz. Takie licencje są wydawane przez Komisję Europejską po sprawdzeniu ich zgodności z art. 16 i 20.
Przywóz SZWO spoza terytorium Unii Europejskiej podlega przydziałowi kwot – przez Komisję Europejską. Ich podział na następny rok odbywa się w grudniu każdego roku oraz zostaje opublikowany w Decyzjach Komisji.
Co zrobić i kiedy?
- Zazwyczaj w okresie wiosny każdego roku Komisja Europejska publikuje w Oficjalnym Dzienniku Unii Europejskiej (Official Journal) zawiadomienia dla importerów, którzy zamierzają dokonać przywozu SZWO spoza Wspólnoty w następnym roku.
- W okresie lipiec – sierpień każdego roku przedsiębiorcy, którzy chcą przywieźć SZWO w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia następnego roku powinni wypełnić deklarację przywozu w głównej bazie danych SZWO (Main ODS Database) odnośnie SZWO, które zamierzają importować.
- W okresie wrzesień – grudzień każdego roku na podstawie przeanalizowania przez Komisję Europejską oraz Komitet Zarządzający przedłożonych deklaracji, w oparciu o artykuł 16 Rozporządzenia (WE) 1005/2009, Komisja Europejska podejmuje Decyzję o kwotach na import na następny rok. Decyzja jest publikowana w Oficjalnym Dzienniku Komisji Europejskiej (Official Journal) i każda firma jest powiadamiana.
- W danym roku, w którym przedsiębiorca zamierza dokonać przywozu należy złożyć wniosek o licencję w bazie danych SZWO (ODS Database), na podstawie przydzielonej kwoty.
WYWÓZ
Jak wyeksportować SZWO?
Na podstawie artykułu 17 Rozporządzenia (WE) Nr 1005/2009 dopuszczenie do eksportu, poza terytorium Unii Europejskiej, substancji kontrolowanych (SZWO) następuje po uzyskaniu licencji na wywóz . Takie licencje są wydawane przez Komisję Europejską po sprawdzeniu ich zgodności z art. 16 i 20.
Co zrobić i kiedy?
W okresie wiosny każdego roku Komisja Europejska publikuje w Oficjalnym Dzienniku Unii Europejskiej (Official Journal) zawiadomienia dla eksporterów, którzy chcą wywieźć SZWO poza terytorium Wspólnoty Europejskiej w następnym roku.
- W okresie lipiec – sierpień każdego roku przedsiębiorcy, którzy chcą wyeksportować SZWO w następnym rok powinni wypełnić deklarację wywozu w głównej bazie danych SZWO (Main ODS Database), odnośnie do SZWO, którą zamierzają wywieźć.
- W danym roku, w którym przedsiębiorca zamierza dokonać wywozu, należy złożyć wniosek o licencję wywozu w bazie danych SZWO (ODS Database), na podstawie deklaracji wywozu SZWO, która ma zostać wyeksportowana.
Więcej informacji znajduje się:
- W Podręczniku licencjonowania dla SZWO:
- Część I – Informacje ogólne
Podręcznik licencjonowania dla substancji zubożających warstwę ozonową (SZWO) – Informacje ogólne (cz. I wersja polska)
Podręcznik licencjonowania dla substancji zubożających warstwę ozonową (SZWO) – Informacje ogólne (cz. I wersja angielska) - Część VI – Importerzy
- Podręcznik licencjonowania dla substancji zubożających warstwę ozonową (SZWO) – Importerzy (cz. VI wersja polska)
Podręcznik licencjonowania dla substancji zubożających warstwę ozonową (SZWO) – Importerzy (cz. VI wersja angielska) - Część VII – Eksporterzy
Podręcznik licencjonowania dla substancji zubożających warstwę ozonową (SZWO) – Eksporterzy (cz. VII wersja polska)
Podręcznik licencjonowania dla substancji zubożających warstwę ozonową (SZWO) – Eksporterzy (cz. VII wersja angielska) - Część VIII – Producenci
Podręcznik licencjonowania dla substancji zubożających warstwę ozonową (SZWO) – Producenci (cz. VIII wersja angielska) - Część X – Laboratoria
Podręcznik licencjonowania dla substancji zubożających warstwę ozonową (SZWO) – Laboratoria (cz. X wersja polska)
Podręcznik licencjonowania dla substancji zubożających warstwę ozonową (SZWO) – Laboratoria (cz. X wersja angielska)
- Na stronie Komisji Europejskiej.
- W dokumentach udostępnionych przez Komisję Euriopejską.